Omgaan met lijden en dood in de verschillende culturen

Hindoe: Omdat het bestaan een eeuwige kringloop is van sterven en geboren worden, maken lijden en dood vervolgens hindoes wezenlijk deel van uit. Het heeft dan ook niet veel zin om hierover bedroeft te zijn: "De dood is een zeker feit voor degene die wordt geboren en ook is geboorte zeker voor hen die sterven; het zijn onvermijdelijke zaken die het dus niet verdienen over te weeklagen." 


Boeddhisme: in het boeddhisme neemt lijden een centrale plaats in. Het lijden is onontkoombaar in de wereld. Volgens de woorden van de Boeddha: "Geboorte is lijden, ouderdom is lijden, ziekte is lijden, dood is lijden, gejammer en geklaag, pijn en verdriet, het verbonden zijn met datgene waarmee we niet verbonden willen zijn is lijden, gescheiden te zijn van hetgeen we liefhebben is lijden, het niet in vervulling gaan van wensen is lijden; kortom, de factoren waaruit het leven is opgebouwd zijn lijden." Lijden is volgens hem het gevolg van gehechtheid en verlangen. De mens kan pas voldoening bereiken, niet door de werkelijkheid te ontvluchten, maar door deze ten volle te aanvaarden, door overgave aan de realiteit. 

Islam: De dood is voor moslims ook niet het definitieve einde van het bestaan. Het leven op aarde is immers een voorlopige fase, waarna wordt overgegaan naar een volgende fase, het leven na de dood. In het stervensproces mag de moslim zich dan ook niet te veel richten op het leven dat hij achterlaat op aarde. Eerder blikt de gelovige moslim vooruit naar de toekomst, naar het ware leven na de dood.

Humanisme: Zij vinden dat de mens zelf zin kan geven aan zijn leven. Vanuit die visie moet ook het lijden bekeken worden. Het lijden is zinloos en moet zoveel mogelijk bestreden worden. Wel is het mogelijk dat de mens zelf zin geeft aan zijn lijden, bijvoorbeeld omdat het hem tot nieuwe inzichten heeft gebracht. We kunnen binnen dit beperkte bestek helaas niet dieper ingaan op deze visie, maar vinden die wel raak verwoord terug in deze uitspraak van L. Moulin: “Ongelovig zijn betekent zonder enige restrictie te aanvaarden een kort, precair, ongetwijfeld accidenteel leven te leiden, dat geen andere zin heeft dan die welke men eraan al werkend geeft.


Jodendom en christendom: 
Joden hebben hun heilige Schrift deels met christenen gemeenschappelijk . Verschillende visies op God en het lijden die we bij christenen terug vinden, vinden we dan ook bij joden terug. God wordt ter verantwoording geroepen. De visie is dat het lijden de wil van God is. Dit kan dan bijvoorbeeld verbonden worden met de zonde van de mens. God kan het lijden ook toestaan als een beproeving van de mens.





bron: http://www.kuleuven.be/thomas/page/lijden-vragen-en-visies/